ابراهیم حقیقی طراح و گرافیست پیشکسوت سینمای ایران معتقد است مرور تاریخ طراحی اعلان و پوسترهای سینمایی برای ثبت داشتههای گرافیکی در این عرصه ضروری است به خصوص اینکه بسیار تلاش شده تا بخش بزرگی از داشتههای گرافیکی سینما فراموش و از حافظه پاک شود.
به گزارش ایسنا به نقل از روابط عمومی موزه سینما، ابراهیم حقیقی- طراح و گرافیست پیشکسوت سینمای ایران- درباره ضرورت شناخت تاریخ طراحی اعلان و پوستر در سینمای ایران گفت: با مرور تاریخ طراحی اعلان و پوسترهای سینمایی میتوان درباره خیلی نکات صحبت کرد.
وی ادامه داد: با مرور این سرفصل پژوهشی به درستی میتوان دریافت که کدام یک از طراحان در چه مقطعی با چه فرمی کار کردهاند. به این معنا که عدهای از افراد پرتره نقاشی میکردند، برخی دیگر فقط ترکیب بندی داشتند، برخی دیگر پوسترها را بر اساس طرح های خارجی ایرانیزه میکردند و به سَردر سینماها میکشیدند.
طراح پوستر فیلم «مشق شب» با اشاره به موج نو در تاریخ طراحی اعلان و پوسترهای سینمایی افزود: پس از طی شدن این دوره، موج نو از طراحان ظهور پیدا کردند که مرتضی ممیز، قباد شیوا، فرشید مثقالی، آیدین آغداشلو، و … از هنرمندانی بودند که در موج نو از تاریخ طراحی پوستر ظهور کردند و آثار به یادماندنی را به وجود آوردند.
مطلب تبلیغات روی پیراهن، دردسر جدید آسیایی ها را بخوانید.
تغییر داشتههای گرافیکی سینما
حقیقی بیان کرد: طراحی به شیوه چاپ سیلک اسکرین ادامه داشت تا اینکه دوره دیجیتال پرینت فرا رسید. دورانی که به مدد دیجیتال شدن کارها طراحی ارزان قیمت نیز به سینما آمد که به اعتقاد من دوران تسلط پخش کننده گان ارزان قیمت از راه رسید و یک افول تاریخی را شاهد بودهایم.
این طراح و گرافیست در ادامه صحبتهای خود با اشاره به این مطلب که فراز و فرودهای تاریخ طراحی و اعلان و پوستر در سینمای ایران باید کتاب شود، گفت: نیاز به ثبت داشتههای گرافیکی در قالب کتاب جامع که مرجعی قابل دسترس باشد وجود دارد و طبعا برگزاری نمونه نشستهایی چون «تاریخ سَردر در سینمای ایران» ضروری است. اما باید دید خروجی نشستهایی از این دست چیست و چه کسانی شرکت میکنند.
طراح پوستر فیلم سینمایی «تاتوره» بیان کرد: به عنوان مثال اگر از دانستههای محمدعلی حدت و محمدعلی باطنی که هر کدام در گوشهای مشغول فعالیتهایی هستند، در نشستهای این چنینی بهره برد و یا فرصتی فراهم شود تا تجربه افرادی مثل علی اکبر صادقی، محسن دولو، بهنام و شقاقی که 50 سال پیش سردر میکشیدند مطرح شود، میتوان گفت که تاریخ سَردر در سینمای ایران درست بررسی شده است.